بحث و جدل هیچ مشکلی را حل نمی کند؛ هر مشکلی راه حلی دارد. به قول معروف: " برای یک مسئله صدها جواب وجود دارد" در دنیا هنوز مشکلی با دعوا و بحث حل نشده است. تصور کنید اگر همه بخواهند برای هر مشکلی داد و فریاد کنند، چه می شود؟  هرگاه در زندگی مسئله ای پیش می آید، در مرحله ی اول بیندیشید. بخصوص شما مردان، ببینید چگونه می توانید مدیریت بحران داشته باشید تا یک مشکل به بدترین شکل خود نرسد. وقتی شما دایم بحث می کنید، به تدریج بحث داغ تر می شود و عصبی تر می شوید. چون دیگر کنترل دست خودتان نیست، حرفی را می زنید که هرگز انتظارش را نداشتید یا همسر خود را شوکه می کنید. همدیگر را بیشتر و بیشتر تحقیر می نمایید و خودتان هم نمی دانید که دارید آتش را شعله ورتر می کنید!

این بحث و جدل شما از چند جهت قابل بررسی است:

۱ـ  اول خودتان را عصبی کرده اید و فشاری را بر مغز خود وارد آورده اید. و به این ترتیب، در تمام خون بدنتان اسید پاشیده اید. 

۲ـ  خود و همسرتان را تحقیر کرده و یک شخصیت را برای همیشه شکسته اید، طوری که جبرانش بسیار سخت است. به قول معروف "دلی که شکسته دیگر شکسته"  و دیوارهای حجب و حیا را ویران کرده اید.

۳ـ  خودتان را فردی بسیار ضعیف نشان داده اید. همان طور که می دانید، دعوا و بحث مربوط به انسان های اهل منطق نیست.

۴ـ  ثابت کرده اید که در موقع عصبانیت، شما خودتان نیستید و ممکن است اصل خویش را از بین ببرید و به فردی عصبی تبدیل شوید.

۵ـ  با بیان حرفهای ناسزا الگویی بد برای دیگران شده اید.

۶ـ  از همه مهمتر به فرزندانتان یک درس بد یاد داده اید که در آینده، در زندگی خودش استفاده کند.

۷ـ  باعث عقده ای شدن فرزند خود شده اید. مطمئن باشید اگر شوهر نسبت به خانم و خانم نسبت به شوهر خود چنین رفتاری را داشته باشد، فرزند شما حامی فرد مظلوم می شود.

۸ـ عاقبت بعد از اینکه سر عقل آمدید، پشیمان می شوید، غرور خود را می شکنید و معذرت خواهی می کنید. چون خودتان از سردی خانواده خسته شدید.

۹ـ  اگر شدت دعوا بیشتر و زمان آن طولانی تر شود، آن قدر ظرفیت طرف مقابل کم می شود که حاضر به جدایی در زندگی به هرقیمتی می شود، چون عاقبت جنگ فرسایشی ، نابودی خانواده است.

 

 

 

حال خودتان قضاوت کنید. این نسخه ی یک زندگی جهنمی است. نمی دانم با این چند سال عمر کوتاه، چه هدفی در زندگی دارید و می خواهید چه کار کنید؟؟